Początki szkolnictwa w dzielnicy Klikowa sięgają 1889 r., kiedy to z inicjatywy Rady Szkolnej Okręgowej
w wynajętym zorganizowano zajęcia. Wspólne działania władz gminy oraz jej mieszkańców zaowocowały podjęciem decyzji o budowie szkoły. Uroczystość wmurowania kamienia węgielnego miała miejsce
2 maja 1883 r. Zaangażowanie mieszkańców było znaczne skoro już we wrześniu 100 uczniów rozpoczęło naukę. Otwarcie własnej szkoły miało spore znaczenie w procesie likwidacji analfabetyzmu, ponieważ
do tej pory tylko kilkoro uczniów uczęszczało do tarnowskich szkół. Zaspokajała podstawowe potrzeby edukacyjne, licząc tylko dwa oddziały klasowe.

Wojenna zawierucha lat 1914 – 1918 tylko na krotki okres przerwała nauczanie, skoro już w 1915 r. wznowiono nauczanie. Jeszcze w trakcie działań wojennych mieszkańcy podjęli trud budowania nowego budynku przeznaczonego wyłącznie pod potrzeby 4 – oddziałowej szkoły. W 1918 r. oddano go do użytku. Nowa placówka oświatowa nosiła imię Tadeusza Kościuszki.

W okresie międzywojennym szkoła pełniła kulturotwórczą rolę. Ze wspomnień najstarszych mieszkańców dzielnicy dowiadujemy się, że w klikowskiej szkole wielokrotnie gościł Wincenty Witos. Ówcześni kierownicy szkoły odznaczali się szczególnym zaangażowaniem w kształtowaniu patriotycznych postaw wśród młodzieży. W 1931 r. powstała paramilitarna organizacja pod nazwą Związek Strzelecki. Spośród rodziców ukonstytuowało się Katolickie Stowarzyszenie Kobiet i Katolicki Stowarzyszenie Mężów. Działała organizacja harcerska.

Dotychczasowy budynek szkoły nie był w stanie pomieścić wzrastającej liczby dzieci. (Aktualnie w tym budynku zlokalizowane są Warsztaty Terapii Zajęciowej) Nauka odbywała się na trzy zmiany. Władze oświatowe przy wsparciu Rady Gromadzkiej 13 sierpnia 1939 r. odbyła się uroczystość poświęcenia kamienia węgielnego pod fundamenty szkoły. Wybuch II przerwał prace budowlane, które wznowiono dopiero w 1948 r. Podczas wojny dzieci uczęszczały na zajęcia w prywatnych domach. Ze względu na okoliczności nie prowadzono żadnych prac przy nowej szkole. Zgromadzone na budowę materiały budowlane zostały przez Niemców wywiezione. Budynek „starej szkoły” został zajęty przez wojska Wehrmachtu. Mieszkańcy Klikowej wspominają tragiczne wydarzenie, kiedy to pod budynek szkoły Niemcy przewieźli zarekwirowaną furmanką poległych żołnierzy Szarych Szeregów. Klikowianie pogrzebali ich we wspólnej mogile na parafialnym cmentarzu, a po latach ufundowali pamiątkową tablicę. Ludność miejscowa także młodzież szkolna była zmuszana pracować przy umocnieniach drogi przejazdowej.

Rok szkolny 1945/46 już w nowej powojennej rzeczywistości rozpoczęło 369 uczniów w dziesięciu oddziałach. Rodzice bardzo szybko włączyli się w prace na rzecz szkoły. Komitet Rodzicielski przeprowadził zbiórkę desek i pieniędzy na wykonanie ławek szkolnych. Młodzież pracowała w ramach wielu organizacji, jak np. Polski Czerwony Krzyż, Spółdzielnia Uczniowska, Liga Morska i Kolonialna, Liga Lotnicza, Szkolna Kasa Oszczędności, Związek Harcerstwa Polskiego, Towarzystwo Przyjaciół Żołnierza, które otoczyło opieką żołnierskie mogiły.

Głównym problemem była nadal zbyt mała ilość sal lekcyjnych. Rodzice znów podjęli starania o wznowienie budowy szkoły. Zawiązali Komitet Budowy Szkoły i przystąpili do zbiórki materiałów. budowlanych. Wszyscy mieszkańcy dobrowolnie opodatkowali się na ten cel. Prace budowlane rozpoczęły się na wiosnę 1948 r. Nawet uczniowie pomagali przy znoszeniu cegieł. Zbyt małe środki finansowe nie pozwoliły nie pozwoliły na zakończenie inwestycji w całości. Szkołę oddawano do użytku etapami. W 1951 r. uczniowie mogli się już uczyć w pomieszczeniach na parterze budynku. Dzięki wyjątkowemu zaangażowaniu rodziców prace budowlane zakończono dwa lata później, oddając do użytku salę gimnastyczną. W 1957 r. wykonano elewację budynku.

Nadal prężnie działały szkolne organizacje. W ofercie szkoły pojawiły się nowe: Samorząd Szkolny, Szkolne Koło Odbudowy Warszawy, Koło Młodych Miczurinowców, reaktywowano harcerstwo. W szkole istniał zespól mandolinistów, koło techniczne, sportowe. W latach sześćdziesiątych pojawiły się nowe organizacje i koła zainteresowań: Liga Ochrony Przyrody, Towarzystwo Przyjaciół Afryki, Towarzystwo Przyjaźni Polsko – Radzieckiej, koło filatelistów, koło krajoznawczo – turystyczne, koło przyjaciół zwierząt, plastyczne, taneczne, recytatorskie, przeciwalkoholowe. Powstała żeńska drużyna harcerska im. Christo Botewa, której potem patronem został Sandor Petófi. Działał chór szkolny i drużyna siatkarzy.

Lata siedemdziesiąte przyniosły nową jakość w funkcjonowaniu szkoły. Prężnie działający zakład Chłodnia Składowa (obecnie FRITAR) przejęła na siebie obowiązki tzw. zakładu opiekuńczego. Dzięki jego funduszom odnowiono sale gimnastyczną i ogrodzono teren wokół szkoły. Tradycje uczniowskiej spółdzielczości kontynuował szkolny sklepik. Funkcjonował zespół flecistów „Szpak”. W następnych latach poszerzono ofertę edukacyjną szkoły. Powstał Uczniowski Klub Sportowy – ATLANT. Założono Szkolną Kasę Oszczędności, Polski Czerwony Krzyż, Ligę Obrony Przyrody, Szkolny Klub Sportowy, Szkolne Koło Krajoznawczo – Turystyczne. Nawiązano współpracę z Pałacem Młodzieży. Ukonstytuowały się sekcje szermierki, szablistów i florecistów.

Od 1994 r. organem prowadzącym szkołę została Gmina Miasta Tarnowa. Rodzice nadal ofiarnie na miarę swoich możliwości wspierali szkołę, troszcząc się przede wszystkim o bazę dydaktyczną. Szkoła nadal rozwijała szczególne uzdolnienia uczniów. W dowód uznania dla wysiłku dzieci i ich opiekunów było przyznanie szkole w 1996 r. dyplomu za wyróżniające osiągnięcia w pracy pedagogicznej z wybitnymi uczniami. Społeczność Klikowej bierze udział w corocznych uroczystościach „Święta Szkoły”. Jest to forma integrująca środowisko dzielnicy.

Ważnym wydarzeniem w historii szkoły w Klikowej było nadanie w 1997 r. imienia Romana „Sybiraka” Sanguszki. Następnie szkoła rozpoczęła proces adaptacji do nowego systemu oświaty. Uchwałą Nr VI/81/99 Rady Miejskiej w Tarnowie z dnia 11 marca 1999 r. Szkoła Podstawowa Nr 10 o strukturze organizacyjnej klas I – VIII została przekształcona w sześcioletnią szkołę podstawową posiadającą strukturę organizacyjną klas I – VI.

W dniu 15 VI 2004 roku utrwalono nadanie imienia szkole poprzez poświęcenie sztandaru oraz wmurowanie pamiątkowej tablicy jej Patrona. 24 kwietnia 2006 roku otwarto Salę Patrona. We wrześniu 2007 r. sala gimnastyczna otrzymała imię księcia Piotra Sanguszki – zmarłego w 1989 r. ojca księcia Pawła Sanguszki, który nadal utrzymuje ze szkołą żywe kontakty.

Sam budynek szkoły w ostatnich latach znacząco się zmienił. Wewnątrz dokonano wymiany instalacji sanitarnej, wodociągowej i elektrycznej. Założono monitoring, utworzono salę mulimedialną, skomputeryzowano bibliotekę. Budynek został przyłączony do miejskiej kanalizacji. W 2011 r. w ramach termomodernizacji wymieniono centralne ogrzewanie, stolarkę okienną i drzwiową oraz wykonano nową elewację budynku. Dzięki programowi „Radosna szkoła” powstał piękny plac zabaw dla dzieci. Od 2012 r. szkoła uczestniczy w programie „Cyfrowa szkoła” – jest wyposażona w nowoczesny sprzęt mulimedialny, co znacząco uatrakcyjnia prowadzenie zajęć z uczniami.